Είναι φιλάνθρωπος ο Νίκος Μπαντούνας;

O κ. Νικόλαος Μπαντούνας επιδίδει δωρεά του για το υπερσύγχρονο χειρουργείο στον κ. Simon Woods, ιατρικό διευθυντή του Cabrini. Φώτο Κώστας Ντεβές

Ο Νίκος Μπαντούνας του Χρήστου (Πλίθα) και της Κωνσταντίνας γεννήθηκε το 1936 στο Αντρώνι. Το παρατσούκλι του ήταν Μάστορης ή Κουραδάς. Έφτασε στην Νέα Υόρκη το 1956 με υποτροφία για το Πανεπιστήμιο Κολόμπια. Πολιτεύτηκε εκεί και τελευταία βρίσκεται ως επιχειρηματίας στη Μελβούρνη.
Φέρνουμε το θέμα στην επικαιρότητα διότι το περασμένο καλοκαίρι, στο Αντρώνι, έγινε μια συζήτηση για τις δραστηριότητες του Νίκου. Υποστηρίζαμε εμείς αυτά που είχαμε διαβάσει, ότι ο Νίκος Μπαντούνας δίνει χρήματα και κάνει δωρεές για υπερσύγχρονες μονάδες υγείας στην Αυστραλία και άλλες... για παιδιά στην Αφρική.
Δεν θα σχολιάσουμε την συζήτηση στην πλατεία και το βιογραφικό του Νίκου τώρα, θα τα αφήσουμε για άλλη στιγμή.
Είχαμε κάνει πέρυσι κάποια προσπάθεια (μέσω τρίτου) να έλθουμε σε επαφή μαζί του. Θέλαμε να του υπενθυμίσουμε ότι το χωριό του, έχει περισσότερες ανάγκες από την πλούσια Αυστραλία.
Γνωρίζουμε βέβαια, ότι θα υπάρχουν μικρές ή μεγάλες πικρίες αλλά οι φιλοσοφημένοι και μεγαλόψυχοι άνθρωποι αυτά τα ξεπερνούν, τα αφήνουν πίσω και προχωρούν μπροστά.
Κώστας Παπαντωνόπουλος

Ο μπάρμπα-Πλίθας χορεύει στο πανηγύρι στο Αντρώνι,το 1996  στην πλατεία.

Διαβάστε στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος»:

Αδιάφοροι οι βουλευτές και οι πολιτευτές της Ηλείας από το περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ               1η  Ιουλίου  2019

ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ              Αριθ.Πρωτ.:116

ΕΡΥΜΑΝΘΟΥ - ΦΟΛΟΗΣ  O «ΩΛΟΝΟΣ»

Θέμα: Αδιάφοροι οι βουλευτές και οι πολιτευτές της Ηλείας από το περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στα δέκα περίπου χρόνια της ύπαρξης του Συλλόγου Προστασίας της Φύσης και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ερυμάνθου-Φολόης ο «Ωλονός», οι βουλευτές και πολιτευτές της Ηλείας σχεδόν στο σύνολό τους, δεν στήριξαν θέματα που είχαν σχέση με το περιβάλλον, την πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά μας.

Γνωρίζουμε, ότι, είναι υποχρέωση κάθε τοπικού βουλευτή να ενδιαφέρεται για τα τοπικά θέματα αλλά θα ήταν παράληψή μας να μην αναφερθούμε σε ανθρώπους που πήραν αυτοβούλως πρωτοβουλία όπως, ο Βουλευτής της Ν.Δ. κύριος Γιώργος Κοντογιάννης μία μόνον φορά το 1910 και η κυρία Έφη Γεωργοπούλου–Σαλτάρη  του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κ. Γεωργοπούλου–Σαλτάρη, κατέθεσε σειρά επερωτήσεων που αφορούσαν καταγγελίες του συλλόγου στις τελευταίες περιόδους της βουλής των Ελλήνων. Κινητοποίησε επίσης, υπουργεία, περιφέρεια, δήμο και τέλος ενόχλησε «βραδυκίνητους» υπαλλήλους και «αφύπνισε» δημόσιες υπηρεσίες χωρίς να υπολογίσει το πολιτικό κόστος. Λυπούμαστε που δεν θα την έχουμε μαζί μας ως βουλευτή στην επόμενη βουλευτική περίοδο διότι δεν κατέρχεται στις προσεχείς εκλογές.

Ευχόμαστε και ελπίζουμε στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν στις 7 Ιουλίου 2019, να εκλεγούν άνθρωποι εργατικοί που να έχουν περισσότερη ευαισθησία στο περιβάλλον και στην πολιτιστική μας κληρονομιά από τους προηγούμενους που στην πλειοψηφία τους ήταν εντελώς αδιάφοροι.

Ο Πρόεδρος                                                  ΤΟ Δ.Σ.

Παπαντωνόπουλος Κώστας         Μαρκόπουλος Ι. (Ταμπουρόγιαννης) 

6977223610                                     Μπιλάλης Κώστας

                                                       Τσούλου Θάλεια

                                                       Αθανασόπουλος Ανδρέας

                                                       Μαρτζάκλης Θοδωρής

                                                       Καραμέρος Τάσος

Κοινοβουλευτική δραστηριότητα:

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ

Κατά την περιοδεία του Βασιλικού ζεύγους Όθωνας και Αμαλία, στην Ηλεία στις 8 Μαΐου το 1840, διήλθαν από τα μέρη του τότε δήμου Σελληεντίας, στην άνω Πηνεία. Ο τότε Δήμαρχος Σελληεντίας Καραμπάτσης Δημήτριος, τους υποδέχθηκε με τιμές, όχι στην έδρα του δήμου που ήταν το Τατάραλι (σημ. Ανθώνα), αλλά στο χωριό Μπουρντάνου (σημ. Βουλιαγμένη).
Η επίσημη υποδοχή στο Βασιλικό ζεύγος, έγινε στον προαύλιο χώρο του ιερού ναού των Αγίων Θεοδώρων στις παρυφές του οικισμού Μπουρντάνου (σημ. Βουλιαγμένη). Εκείνη την εποχή ο κεντρικός δρόμος που διέσχιζε την Πηνεία από Πανόπουλου Χάνι προς Γαστούνη, αφού περνούσε από τα Μαραγκέϊκα Χάνια κατέβαινε στην Μπουρντανόσκαλα – Μπουρντάνου (σημ. Βουλιαγμένη) – Σιμόπουλο – Ποτάμι Κούλουγλι (Οινόη) – Δελήμπαλι (σημ. Εφύρα) – Γιάννη Τζαμί (σημ. Ωραία) κ.ο.κ.

«Μάθανε ότι απαυτωνόμαστε πλακώσανε κι οι γύφτοι»

Η πόρτα με υπέρθυρη παράσταση του ιστορικού σπιτιού του Τουρκοπαναή Μπελογάννη στα Τσίπιανα που φωτογράφισε  ο Αρχιτέκτονας Αργύρης Πετρονώτης το 1956, πηγή: περιοδικό "Δίβρη"

Μετά την δημιουργία των Καλλικρατικών δήμων στην Ηλεία, οι άνθρωποι του κάμπου που όπως έχουμε ξαναγράψει, έχουν στρέψει τις παρωπίδες τους προς τη θάλασσα και θεωρούν τους βουνίσιους, ανθρώπους κατώτερου θεού ή αν θέλετε τα βαρίδια που θα ήθελαν να απαλλαγούν μια για πάντα.
Γι’ αυτό τον λόγο και για διαφόρους άλλους, απαξιώνουν με παντοίους τρόπους τον τόπο μας και με τις γερασμένες και μολυσματικές τακτικές τους οδηγούν τους συμπατριώτες μας στην σταδιακή εγκατάλειψη των ορεινών χωριών. Αυτό διαπιστώνεται κυρίως στο δήμο Αρχαίας Ολυμπίας αλλά και στους άλλους δύο δήμους Ήλιδας και Πύργου, που είχαν την ατυχία, να συμπεριληφθούν στις τάξεις τους ορεινά χωριά του Οροπεδίου Φολόης (Κάπελης) και χωριά του Ερυμάνθου.
Η συνεχιζόμενη τεράστια απαξίωση των ορεινών χωριών, φαίνεται να προήλθε από την επόμενη μέρα που επικράτησαν οι Καλλικρατικοί δήμοι. Τότε μεγάλος όγκος πληθυσμού από τα βουνά, μεταδημότευσε προς τον τόπο κατοικίας τους, τις μεγάλες πόλεις.
Αυτή την αδυναμία την αντιλήφθηκαν «οι άρπαγες» ή αν θέλεται «οι αχόρταγοι» του κάμπου της Ηλείας, κατάλαβαν ήδη ότι δεν έχουν μεγάλο συμφέρον από τους λίγους ψήφους που απέμειναν και εγκατέλειψαν εντελώς τα πανέμορφα χωριά μας.
Σε αυτό συνέβαλε σημαντικά και η οικονομική κρίση και μαζί μ’ όλα τ’ άλλα κακά που επήλθαν στον τόπο μας, τα χωριά μας δυστυχώς όχι μόνον ερήμωσαν, αλλά έχασαν και τη ζωντάνια τους.
Οι εναπομείναντες κάτοικοι αντί να συσπειρωθούν, να πάρουν τα πάνω τους και να ανατρέψουν την καταρρέουσα κατάσταση, παραδόθηκαν αμαχητί.
Το κακό αυτό πρέπει να πάρει τέλος και για να ανατραπεί μπορεί μόνον εάν οι κυβερνώντες, εντοπίσουν την ουσία του προβλήματος που οδηγεί μαθηματικά στην πλήρη διάλυση των ορεινών χωριών. Χρειάζεται δηλαδή εγρήγορση ώστε να προχωρήσουν άμεσα στην δημιουργία ορεινών δήμων.
Η γνωστή παροιμία του τίτλου δεν έχει ως σκοπό να θείξει την ευαίσθητη κοινωνική ομάδα των ρομά. Μακριά από μας ρατσιστικά τερτίπια και ιδιαίτερα με αυτούς τους πονεμένους ανθρώπους που πολλοί είναι διαχρονικοί μας φίλοι.
Αναφερόμαστε στους άλλους, τους «γυφτοκατσαπλιάδες» που ως πλανόδιοι έμποροι παλαιών αντικειμένων, πήραν σβάρνα τα χωριά και αφού ζήλεψαν την δόξα των προηγούμενων δήμων, ήλθαν ν’ αποτελειώσουν το έργο τους και να μας τ’ αρπάξουν όλα, μαζί και την ψυχή μας.
Τ’ ακούτε ωρέ πατριώτες ο ένας βγάζει το μάτι του αλλουνού και κατόπιν παραπονιόμαστε γιατί όλη η Ελλάδα σκούζει: «Ο καλύτερος…κ.λπ.».
Όταν μάθαμε (πριν λίγες μέρες) ότι έφυγαν από το γειτονικό χωριό τα Τσίπιανα, εκατό και πλέον λαογραφικά αντικείμενα προς το νεοσύστατο λαογραφικό μουσείο της Αγίας Μαύρας του δήμου Πηνειού, ουρλιάξαμε δυνατά (στα κοινωνικά δίκτυα) με όλη την δύναμη της ψυχή μας.