«Εμφανίζουν την αρχόντισσα Δύβρη ως μια ξεπεσμένη πουτάνα…»
Γράφει ο Κώστας Παπαντωνόπουλος
Με αφορμή την παρακάτω δημοσίευση που έκανε στο fb πριν λίγες μέρες ο Θυβραίος (Θοδωρής Ηλιόπουλος) για τα τεκτενόμενα στην «πάλαι ποτέ Βασιλεύουσα» Δίβρη.
Περίμενα να γίνει μεγάλος ντόρος με το δημοσίευμα αλλά σχεδόν καμία αντίδραση εκτός από την αφεντιά μου που είπα ότι, «βάρεσε το μαχαίρι» στο μεδούλι» και ότι θα φρόντιζα να το αναδημοσιεύσω στο antroni.gr για να μείνει.
Βγήκε ένας θιγόμενος να μου παραπονεθεί για την αναδημοσίευση και ότι το κείμενο του Θυβραίου ήταν υβριστικό αλλά τελικά τα πήρε όλα πίσω αφού διέγραψε ακόμη και τις δικές μου παρατηρήσεις.
Λέει πολλά ο Θυβραίος και κυρίως για το «δεύτε τελευταίον ασπασμόν» της Δίβρης.
Δεν επιθυμώ να ασχοληθώ σε αυτή την φάση για την κατάντια της Δίβρης αλλά θα μείνω όμως στο ότι κάποιοι λιβανίζουν μέχρι αηδίας τον επιχειρηματία που εκμεταλλεύεται τον φυσικό πλούτο της Δίβρης. «Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω…» πατριώτες με τα παρτάλια που διαφέντεψαν τον τόπο ως τώρα, οι γνωστοί διεφθαρμένοι λαδιάρηδες.
Τι έκαναν για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε να παραμείνουν οι νέοι στον τόπο τους;
Δεν σώζονται τα χωριά μας με πλακόστρωτα βιτρίνας, γήπεδα και παιδικές χαρές που χρησιμοποιούνται μια φορά το χρόνο αλλά με έργα υποδομής όπως βιολογικά κτηνοτροφικά πάρκα και τα χαμένα υδροηλεκτρικά που αν θα τα είχαν οι δήμοι θα έτρωγαν ψωμάκι αρκετές οικογένειες και δωρεάν ρεύμα οι δημότες. (Βλέπε Ανάβρα του Τσουκαλά).
Διαβάστε εδώ το κείμενο του παλιοκολέγα Θυβραίου που έχω να μιλήσω μαζί του πάνω από ένα χρόνο:
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΕ ΨΗΦΙΣΩ ΡΕ ΛΟΥΣΤΡΟ;
Καταγραφή Κώστας Παπαντωνόπουλος
Λούστρος ονομάζεται ο πλανόδιος που το επάγγελμά του είναι να βερνικώνει και να γυαλίζει παπούτσια περαστικών. Στη δουλειά του ο λούστρος χρησιμοποιεί ένα κασελάκι που μέσα έχει τα βερνίκια και τις βούρτσες για το γυάλισμα των παπουτσιών. Συνήθως την εργασία του λούστρου την έκαναν μικρά παιδιά ή έφηβοι και κάποιοι που επέλεγαν αυτό το επάγγελμα ως ευκαιριακή εργασία. Η αμοιβή τους ήταν ελάχιστη καθώς ο εκάστοτε πελάτης τους έδινε ότι ήθελε που ξεκίναγε από μία - δύο δεκάρες.
Στην ορεινή Ηλεία, Αχαΐα, Γορτυνία, λούστρος σαν επάγγελμα δεν υπήρχε αλλά την λέξη την χρησιμοποιούσαν για να χαρακτηρίσουν τον αλήτη, τον ανήθικο, και γενικότερα τον παλιάνθρωπο.
Εδώ όμως δεν θέλουμε να θίξουμε αυτό το λιτό και ωραίο επάγγελμα που έκαναν πάρα πολλοί για να ζήσουν τις οικογένειές του αλλά και των νεαρών που πάλευαν μέσα στην φτώχεια τους να επιβιώσουν. Ασχέτως αν οι πλούσιοι τους υποτιμούσαν, πολλές φορές με την φράση: «Α ρε λούστρο!»
Δήμητρα Ασημακοπούλου 1966–2023 Φολόη - Γιάρμενα
Έφυγε από κοντά μας χθες Σάββατο 29.04.2023 η Δήμητρα Ασημακοπούλου του Νικολάου και της Σοφίας που γεννήθηκε πριν 57 χρόνια στη Γιάρμενα.
Η κηδεία της θα γίνει σήμερα στις 15.00 στη γενέτειρά της.
Στον πατέρα της Νικόλαο, στα αδέλφια της Ελένη, Γιώργο, Χριστίνα, Λύσανδρο, Νεκτάριο, Ευαγγελία και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα συλλυπητήρια μας.
Η αείμνηστη Δήμητρα ήταν νοσηλεύτρια σε δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας. Η μητέρα της Σοφία πέθανε στις 8.02.2021, η καταγωγή της ήταν από το Κούμανι από τους Πιπεραίους.
Οι πληροφορίες προέρχονται από τον γνωστό φίλο της σελίδας Γιώργο Μαρκόπουλο.
ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΕΤΡΟΝΩΤΗΣ ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΜΑΣΤΡ' ΑΡΓΥΡΗΣ...!
Γράφει, ο Σωτήρης Σωτηρόπουλος
ΑΦΙΈΡΩΜΑ
Οφειλόμενο,
Στη ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ, ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ
ΑΡΓΥΡΗ ΠΕΤΡΟΝΩΤΗ, κατά κόσμον Μαστρ' Αργυρη (όπως ήθελε και όπως τον αποκαλούσαν γνωστοί και φίλοι)...
Πριν λίγες μέρες ο Αργύρης Πετρονώτης στα 99 του χρόνια πέρασε την Αχερουσία Λίμνη εν τιμή και δόξη και μπήκε στο πάνθεον της αιωνιότητας.
Πολλοί και σημαντικοί άνθρωποι έγραψαν στον Τύπο και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το τεράστιο έργο που άφησε σε όλους τους τομείς της Δημόσιας και Κοινωνικής ζωής της χώρας μας.
Κυρίως του "ανέπεμψαν" ύμνους και αίνους οι μαθητές του στο ΑΠΘ ως Καθηγητή της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής που όπως λέει μια μαθήτρια του (βλ. κατωτέρω τελευταία 15η φωτογραφία) "κρέμονταν από τα χείλη του". Και βέβαια οι απανταχού μύστες της "Πέτρας", από τους ταπεινούς μαστόρους μέχρι τον ανθό της Επιστημονικής Κοινότητας.
Και ως εκ τούτου παρέλκει η οποιαδήποτε δική μου ταπεινή αναφορά.
Θεωρώ όμως χρέος μου να αναφερθώ στην ΓΝΩΡΙΜΙΑ μου με αυτή την σημαντική προσωπικότητα που ήταν εντελώς τυχαία, αλλά εκ συγκυριών εξελίχθηκε σε μια σπουδαία και τιμητική για μένα περίοδο της ασήμαντης ζωής μου.
Εν τάχει:
1. Το έτος 1979 τον γνώρισα ως εκδότης του Περιοδικού μας "ΔΙΒΡΗ" που με δέχτηκε σαν να με γνώριζε χρόνια και μου παραχώρησε άλμπουμ φωτογραφιών ανεκτίμητης αξίας. Ήταν φωτογραφίες που ο ίδιος είχε βγάλει σε περιοδεία του το έτος 1956 (!) στην πλέον Ορεινή Ηλεία, με εντολή του Υπουργείου Πολιτισμού. Η περιοδεία του έγινε πεζή ή πάνω στο μουλάρι σχεδόν σε όλα τα χωριά μας.
2. Μεταξύ αυτών των φωτογραφιών οι σπουδαιότερες (που βλέπετε κατωτέρω) ήταν
α) από τα Τσίπιανα, όπου φωτογράφησε την πόρτα του θρυλικού καπετάνιου του 1821 Παναγή Μπελογιάννη (Τουρκοπαναή), με το οικόσημο της οικογένειας στο υπέρθυρο. 
β) από το Πορετσό, όπου φωτογράφησε το πανάρχαιο ιστορικό Μοναστήρι της "Παναγίας της Πορετσάνισσας".
Κυριακή 23 Απριλίου 2023 γιορτάζουν...!
Χρόνια πολλά στους: Θωμάς, Θωμαή, Γεώργιος, Γεωργής, Γιώργος, Γιώργης, Γιορίκας, Γεωργία, Γιωργία, Γεωργούλα, Γωγώ, Τζωρτζίνα, Γεωργιάννα.