ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΩΝ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΩΝ

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη, αν στη μακρόχρονη και επίπονη εργασία μου, για την Γενιά των Κολοκοτρωναίων και τα τραγούδια τους, δεν ανάφερα το γενεαλογικό δένδρο αυτής της Ιστορικής Γενιάς. Νομίζω ότι ο κάθε αναγνώστης και ο κάθε μελετητής αυτού το πονήματος πρέπει να έχει την δυνατότητα να γνωρίζει όλο το γενεαλογικό δένδρο των Κολοκοτρωναίων. Για αυτό τον λόγο προσπάθησα να συντάξω με μεγάλη επιμέλεια στο γενεαλογικό δένδρο όσο περισσότερους Κολοκοτρωναίους συνάντησα στην έρευνά μου και μετά από μια μεγάλη προσπάθεια το προσφέρω στους αναγνώστες αυτής της εργασίας μου. Ίσως να υπάρχουν λάθη και παραλείψεις σ' αυτή την έρευνα, γι' αυτό ζητώ συγνώμη από τους αναγνώστες ελπίζοντας ότι θα υπάρξουν νεώτεροι ερευνητές και ιστορικοί ώστε να εργασθούν επιμελέστερα και να μας παρουσιάσουν επιστημονικές και τεκμηριωμένες εργασίες. Περισσότερα θα βρείτε στο βιβλίο μου «η Γενιά των Κολοκοτρωναίων και τα τραγούδια τους». Ο τόμος αποτελείται από 568 σελίδες και περιέχει 476 δημοτικά τραγούδια, όσον αφορά τους Κολοκοτρωναίους. Είναι η μεγαλύτερη συλλογή των τραγουδιών των Κολοκοτρωναίων που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα.

 

Γενάρχης αυτής της μεγάλης Ιστορικής γενιάς θεωρείται ότι ήταν ο Τριανταφυλλάκος Τσεργίνης (1500-1550).

Γιος του Τριανταφυλλάκου ήταν ο Δημητράκης Τσεργίνης (1536-1600).

Ο Δημητράκης είχε παιδί τον Λάμπρο Τσεργίνη (1575-1630), και κατά πάσα πιθανότητα ήταν αυτός που μετονομάσθηκε σε Κολοκοτρώνης.

Ο Λαμπρός απόκτησε ένα γιο τον Γιαννάκη Κολοκοτρώνη (1600-1662).

Ο Γιαννάκης Κολοκοτρώνης απόχτησε τέσσερα παιδιά:

1. Δήμος (1645-1722).

2. Χρόνης (σκοτώθηκε το έτος 1714 κατά την διάρκεια του Τουρκοβενετικού πολέμου).

3. Λάμπρος (πνίγηκε κατά την διάρκεια του Τουρκοβενετικού πολέμου, στην λίμνη του Φονιά).

4. Άγνωστος.

Ο Δήμος είχε δύο παιδιά:

1. Μπότσικας γεννήθηκε το 1685 και σκοτώθηκε στις 10 Μαρτίου 1740, στο Λεοντάρι Αρκαδίας.

2. Νικολός Κολοκοτρώνης, μετοίκησε στην Ηλεία, στο χωριό Βαρθολομιό.

Ο Μπότσικας είχε παιδί τον Γιάννη.

Ο Γιάννης (1710-1750) είχε έξι παιδιά:

1. Αναγνώστης, η γυναίκα του συνελήφθη στην Καστάνια από τους Λαλαίους το 1780. Σκοτώθηκε στο Δυρράχι στις 10/6/1750, κοντά στο χωριό Λεοντάρι.

2. Κωνσταντής γεννήθηκε το 1740 και σκοτώθηκε στις 27/7/1780 στην Καστάνια της Μάνης.

3. Αποστόλης, τραυματίσθηκε και κινδυνεύοντας να συλληφθεί αιχμάλωτος, αυτοκτόνησε στην Καστάνια το 1780.

4. Γιώργος, σκοτώθηκε το 1780 μετά την καταστροφή της Καστάνιας, η γυναίκα του συνελήφθη από τους Τούρκους στην Καστάνια και την μετέφεραν στην Καλαμάτα, όπου εκεί χάνονται και τα ίχνη της.

5. Αντώνης σκοτώθηκε το 1770 κατά την διάρκεια των Ορλοφικών.

6. Γιαννάκης σκοτώθηκε στην Ανδρούσα της Μεσσηνίας.

Εξ' αυτών:

1ος Ο Αναγνώστης είχε τέσσερα αγόρια.

1. Γεωργακλής σκοτώθηκε στης Μαρμαριάς τον κάμπο το έτος 1806.

2. Γιαννάκης (Ντασκούλιας).

3. Δημητράκης (Κουντάνης) σκοτώθηκε το 1806 κατά την διάρκεια του μεγάλου κατατρεγμού των κλεφτών στο χωριό Χρυσοβίτσι.

4. Αντώνης, διασώθηκε και πέρασε στην Ζάκυνθο.

 Επίσης είχε και επτά κορίτσια. Ένα εξ αυτών ήταν και η Στεκούλα, γυναίκα του Δημητράκη Πλαπούτα.

2ος Ο Κωνσταντής είχε επτά παιδιά.

1. Θεόδωρος (1770-1843).

2. Γιάννης, παντρεμένος, σκοτώθηκε το 1806 στην Μονή Αιμιαλών.

3. Χρήστος

4. Νικόλας

5. Το μεγαλύτερο κορίτσι είχε πανδρευτεί στην Νεμνίτσα με κάποιον Αναστασόπουλο,

6. Το άλλο κορίτσι πιάστηκε αιχμάλωτο στην καταστροφή της Καστάνιας και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και τούρκεψε.

7. Η μικρότερη η Μάνθω ή Μάρθα είχε πανδρευτεί τον Δημήτρη Ντούφα, καταγωγή από Κούβελα Μεσσηνίας, μετέπειτα κάτοικος Γλάτσας (Ανήλιο) Ηλείας.

3ος Ο Αποστόλης, είχε τέσσερα παιδιά

1. Λάμπρος

2. Αντώνης

3. Μάρκος

4. Γιαννάκης

4ος Ο Γιώργος είχε παραμείνει ανύπανδρος.

5ος Ο Αντώνης σκοτώθηκε επί Ορλοφικών, όμως είχε αποκτήσει ένα παιδί τον Μάρκο.

Ο Μάρκος (1756-1838) είχε τέσσερα παιδιά.

1. Γιώργος, σκοτώθηκε το 1806 στης Αιμιαλούς.

2. Κωνσταντής, ο οποίος είχε ένα παιδί τον Λάμπρο.

3. Δημητράκης, σκοτώθηκε το έτος 1806 στην Βυτίνα.

4. Αντώνης, σκοτώθηκε το 1806 στης Αιμιαλούς.

6ος Ο Γιαννάκης είχε παραμείνει ανύπανδρος, σκοτώθηκε στην Μεσσηνία.

Ο Θεόδωρος Κωνσταντή Κολοκοτρώνης είχε τέσσερα αγόρια και δυο κορίτσια.

1. Πάνος ο πρώτος (1800-1824) σκοτώθηκε στον εμφύλιο του 1824.

2. Γιάννης (Γενναίος) (1804-1862).

3. Κωνσταντίνος (Κολλίνος) (1811-1849).

4. Πάνος ο δεύτερος, (1836-1893) συνταγματάρχης, αστυνομικός διευθυντής Αθηνών και γιος του Θεοδώρου. Είχε ένα γιο τον Γεώργιο Κολοκοτρώνη (1866-1913), που ήταν στρατιωτικός.

5. Ελένη.

6. Γιωργίτσα.

Ο Γιαννάκης Αναγνώστη (Ντασκούλιας) είχε τέσσερα αγόρια.

1. Αποστόλης πέθανε το 1862.

2. Δημητράκης (Ντασκούλιας).

3. Χρήστος.

4. Βασίλης.

Ο Γιάννης (Γενναίος) είχε δύο αγόρια και πέντε κορίτσια.

1. Θεόδωρος Φάλεζ (1829-1894).

2. Κωνσταντίνος.

3. Γεωργίτσα Πετιμεζά.

4. Αικατερίνη Ροδίου.

5. Ελένη Ζώτου.

6. Ζωΐτσα Μανώτου.

7. Ευφροσύνη (ανύπανδρη).

Ο Κωνσταντίνος (Κολλίνος) είχε δύο παιδιά.

1. Θεόδωρος.

2. Βλαδίμηρος.

Γιαννάκης Κολοκοτρώνης ήταν παιδί του Αναγνώστη Κολοκοτρώνη και εξάδελφος του Γέρου τάχθηκε και αυτός στην σημαία του από την αρχή, δηλαδή το 1797. Το παρατσούκλι του ήταν Δασκούλιας, ή Ντασκούλιας, ή και Ντασκούλης, διότι ήταν ειδικός στο να καίει πύργους. Είχε τέσσερα παιδιά: τον Αποστόλη, τον Δημήτρη, τον Χρίστο και τον Βασίλη.

Αποστόλης πολέμησε στην επανάσταση «Των Ηγεμονιών» μαζί με τον πατέρα του και τον Υψηλάντη. Από το 1821 κατέβηκε στον Μοριά και πολέμησε μαζί με τον Γέρο. Τέλος έμεινε στην Τρίπολη και ήταν Οθωνιστής (Οθωνιστές λέγονταν οι βασιλόφρωνες). Γι' αυτό οι Αρκάδιοι που ήσαν εναντίον του Όθωνα στα 1862, έπιασαν τον γέρο Αποστόλη και τον βασάνισαν. Τελικά πέθανε μετά από δύο μήνες από ημιπληγία.

Δημήτρης και αυτός λεγόταν Δασκούλιας ή Ντασκούλης όπως ο πατέρας του ο Γιαννάκης. Πολέμησε στις ηγεμονίες και κατέβηκε στο Μοριά από την Τεργέστη όπου πολέμησε με τον θείο του τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον εξάδελφό του Γενναίο και τον θείο του Δ. Πλαπούτα.

Αντώνης Κολοκοτρώνης ήταν εξάδελφος του Γέρου. Ήταν πανέξυπνος και γενναίος πολεμιστής. Είχε τυφλή υπακοή στον Γέρο και πολέμησε πάντοτε μαζί του.

Μάρκος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στα 1756 και έδρασε κατά των Αρβανιτών στα 1780. Μετά από την καταστροφή της Καστάνιας αποσύρθηκε και ζούσε ειρηνικά στο Λιμποβίσι. Στην επανάσταση πολέμησε μαζί με τον εξάδελφό του Θοδωρή Κολοκοτρώνη. Πέθανε στα 1838. Στα Δερβενάκια λέγεται ότι πολέμησε σαν παλικάρι 18 ετών (ήταν τότε 66 ετών), η σβελτάδα του και η γρηγοράδα του άφησαν εποχή σ' αυτή την μάχη.

Κωνσταντίνος Μάρκου Κολοκοτρώνης ήταν υπασπιστής και σωματοφύλακας του Γέρου. Πάντοτε πιστός και φιλότιμος. Διακρίθηκε στα Δερβενάκια και σ' όλες σχεδόν τις μάχες του Γέρου. Ήταν ένας εξαίρετος πολεμιστής.

Λάμπρος Κολοκοτρώνης από το Λιμποβίσι, ήταν ένας εξαίρετος και σπουδαίος πολεμιστής.

ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ

1. Πάνος Θ. Κολοκοτρώνης: Το μεγαλύτερο παιδί του στρατηγού ήταν ο Πάνος. Γεννήθηκε στα 1800, μικρός έζησε στη Ζάκυνθο και ήταν ένα μορφωμένο παλικάρι. Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία στις 20 Δεκεμβρίου το 1818 από τον πατέρα του και έχει τον αριθμό 183 στον κατάλογο των Φιλικών. Είχε βγάλει την Ακαδημία της Κέρκυρας, γνώριζε την αρχαία ελληνική γλώσσα και Ιστορία, ήταν άριστος στα μαθηματικά, επίσης γνώριζε την ιταλική γλώσσα και λίγο από την Γαλλική. Το 1821 πέρασε από τα Ιόνια νησιά στον Μοριά και πολέμησε κατά των Λαλαίων Τούρκων, στα Μεγάλα Δερβένια και στα Δερβενάκια το 1822.

Παντρεύτηκε την κόρη της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας. Ήταν ένας εξαίρετος και δυναμικός οπλαρχηγός κι ο Γέρος τον υπεραγαπούσε. Ήταν μόλις 24 ετών όταν σκοτώθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1824 στον εμφύλιο πόλεμο στο χωριό Θάνα της Τριπολιτσάς. Η τόση αναπάντεχη απώλειά του στοίχισε πάρα πολύ αρνητικά στην εξέλιξη του αγώνα για την ελευθερία του Έθνους.

2. Ιωάννης Θ. Κολοκοτρώνης: (1804-1868) ήταν στρατιωτικός και πολιτικός. Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Σε πολύ μικρή ηλικία πολέμησε μαζί με τον πατέρα

του σε διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις στη Πελοπόννησο.

Ονομάστηκε Γενναίος,[1] διότι κατά την πολιορκία της Τριπολιτσάς συνέλαβε ένα ένοπλο ανδρειωμένο Άραβα πολεμιστή και τον οδήγησε μπροστά στον πατέρα του. Ήταν μόλις 17 ετών. Πολέμησε πάντα στο πλευρό του πατέρα του, έγινε πρώτος υπασπιστής του βασιλιά της Ελλάδας Όθωνα και στα 1862 έγινε και πρωθυπουργός.

Την περίοδο του εμφυλίου συνελήφθη και φυλακίστηκε μαζί με τον πατέρα του. Το 1830 έγινε συνταγματάρχης και την περίοδο της Αντιβασιλείας φυλακίστηκε. Με την άνοδο του Όθωνα στην εξουσία, ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης διορίστηκε υπασπιστής του και έγινε υποστράτηγος. Διορίστηκε γερουσιαστής χωρίς όμως να αποχωρήσει από τον στρατό. Το 1852 κατέστειλε με επιτυχία την εξέγερση του Παπουλάκου στην Μάνη και το 1862 κατέπνιξε την ανταρσία του Ναυπλίου.

Τον Μάιο του 1862 ανέλαβε πρωθυπουργός διατηρώντας για τον εαυτό του το υπουργείο εσωτερικών αλλά τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου αναγκάστηκε να καταφύγει στην Ιταλία εξαιτίας της έξωσης του Όθωνα. Το 1863 επέστρεψε στην Ελλάδα αλλά αποσύρθηκε οριστικά από την πολιτική. Το 1866 δέχτηκε να εκπροσωπήσει τον Γεώργιο Α΄ στους γάμους του διαδόχου

της Ρωσίας ενώ νωρίτερα είχε διοριστεί πρόεδρος της επιτροπής Αγώνος.

Ήταν παντρεμένος με την Φωτεινή Τζαβέλα[2] από το Σούλι και απέκτησε δύο γιούς, τον Θεόδωρο, γνωστό και ως Φαλέζ, και τον Κωνσταντίνο καθώς και πέντε κόρες, την Γεωργίτσα Πετιμεζά, την Αικατερίνη (Ιρένα) Ροδίου, την Ελένη Ζώτου, την Ζωΐτσα Μανέτα (η Ζωή παντρεύθηκε τον Παναγιώτη Μανέτα που χρημάτισε υπουργός το έτος 1866) και την Ευφροσύνη που έμεινε ανύπαντρη.

Απεβίωσε στις 23 Μαΐου του 1868, από ανίατη ασθένεια.

Επονομάσθηκε «Αραβοφάγος», γιατί ήταν ο μόνος στρατηγός όπου έμπαινε στο ρουθούνι των Αιγυπτίων, ζάλισε τον Ιμπραήμ και το μαρτυρεί όλος ο Μοριάς. (Φωτάκου: Βίοι ανδρ. Πελοποννησίων κλπ. σελ. 97)

3. Κωνσταντίνος Θ. Κολοκοτρώνης (Κολίνος): Το έτος 1811, αποκτούν το τρίτο τους παιδί, τον Κωνσταντίνο. Εκεί, ο Κωνσταντίνος μαθαίνει τα πρώτα γράμματα. Την προσωνυμία Κολίνος, του την κληροδότησαν κάποιοι αριστοκρατικοί κύκλοι του νησιού που συνήθως μιλούσαν Ιταλικά. Προφανώς, προέρχεται από την συγκοπή της γνωστής λέξης πικολίνο (μικρό), κατ' άλλους από το χαϊδευτικό Κωνσταντίνος.

Ο Κολίνος είναι προκομμένο και ευγενικό παιδί. Ανατρέφεται και μορφώνεται από τους προστάτες του με ιδιαίτερη επιμέλεια και φροντίδα. Το 1823 όμως αφήνει την Ζάκυνθο και ακολουθεί την οικογένειά του στον Μοριά. Όταν το 1824 δολοφονείται ο μεγάλος αδελφός του Πάνος, μετά από εντολή του Πατέρα του, αναλαμβάνει την αρχηγία του στρατιωτικού σώματος, που διοικούσε μέχρι τότε ο Πάνος. Ήταν μόλις δεκατεσσάρων ετών. Το 1825, όταν ο εχθρός καίει την Πελοπόννησο, ο Κολίνος διακρίνεται για τις αρετές και τις ικανότητές του, ως Φρούραρχος της Τριπολιτσάς. Μετά την άλωση κι ενώ η οικογένεια του Κολοκοτρώνη αποτραβιέται στα ορεινότερα του Μοριά, ο Κολίνος κατατάσσεται ως εθελοντής στο στρατό του Φαβιέρου και σε λίγο, προάγεται σε αξιωματικό του ιππικού. Το 1826 πηγαίνει στην Κέρκυρα, όπου για τρία χρόνια αφιερώνεται στη μελέτη της Ελληνικής, Ιταλικής και Γαλλικής γραμματολογίας. Μετά ταξιδεύει στο Παρίσι και σπουδάζει νομικά, για τέσσερα χρόνια ενώ παράλληλα είναι και υπασπιστής το βασιλιά Λουδοβίκου Φίλιππου. Το 1836 ξαναγυρίζει στο Μοριά. Το 1836 διορίζεται ακόλουθος του Υπουργείου Εξωτερικών. Το 1838 Γραμματέας του Συμβουλίου Επικρατείας. Το 1839 εκλέγεται Πρόεδρος του επαρχιακού συμβουλίου της Γορτυνίας. Το 1843 παντρεύεται την Ραλλού Καρατζά, εγγονή από την μητέρα του Υψηλάντη και αποκτά τρία κορίτσια κι ένα αγόρι. Την ίδια χρονιά εκλέγεται πληρεξούσιος Γορτυνίας και τον άλλο χρόνο βουλευτής, όπου ψηφίζεται αντιπρόεδρος της Βουλής. Το 1847 διορίζεται Υπουργός Δικαιοσύνης, ενώ εξακολουθεί να εκλέγεται βουλευτής. Το 1848 διορίζεται Υπουργός επί του Βασιλικού Οίκου και των Εξωτερικών. Απεβίωσε στις 31 Δεκεμβρίου 1849, σε ηλικία 38 ετών.

4. Πάνος Θ. Κολοκοτρώνης: Ο Θ. Κολοκοτρώνης είχε και άλλο παιδί Πάνο. Αυτό το απόκτησε το 1838 με μια καλόγρια.[3] Αυτός έγινε τελικά διοικητής του Πυροβολικού. Διοργάνωσε την Σχολή Ευελπίδων της οποίας έγινε και διοικητής (1881 - 1885). Πέθανε στα 1893.

5. Γεωργίτσα Θ. Κολοκοτρώνη: Έμεινε ανύπανδρη, έμενε κοντά με τον πατέρα της όπου και τον φρόντιζε.

6. Ελένη Θ. Κολοκοτρώνη: Παντρεύτηκε το 1820 στην Ζάκυνθο τον εκ Πολιανής Μεσσηνίας Νικήτα Δίκαιο (Φλέσσα), ο οποίος κατά τον Φωτάκο, υπηρέτησε σαν στρατιωτικός σε Αγγλικά τάγματα.

ΕΓΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ

Θεόδωρος (Φαλέζ) Κολοκοτρώνης: Ήταν εγγονός του Γέρου του Μοριά και συνονόματος. Γιος του Γιάννη (Γενναίου) Κολοκοτρώνη και της Φωτεινής Τζαβέλα. Γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου 1829 στο Ναύπλιο. Διατήρησε αποστάσεις από τους γονείς του, τους οποίους και θεωρούσε μέλη της Βαυαρικής Αριστοκρατίας, αφού μετά το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, ο πατέρας του έγινε γερουσιαστής από τον Όθωνα. Ως προς το συνταγματικό κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου, τήρησε εχθρική στάση, γι' αυτό άλλωστε και αυτοεξορίσθηκε, πριν επιστρέψει παρακινούμενος από τον Όθωνα για να αναλάβει γερουσιαστής.

Φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων, σπουδές τις οποίες δεν επέλεξε. Αποφοίτησε σαν ανθυπασπιστής της Οροφυλακής (1850). Επηρεάστηκε από τα μεγάλα λαϊκά κινήματα της Ευρώπης. Συνέταξε σαν αρθογράφος πολιτικά κείμενα σε εφημερίδες της εποχής του. Η πολιτική του δράση είναι αδιαμφισβήτητη και αντικατοπτρίζεται στα κείμενα του, αλλά και τις ιστορίες σχετικά με την προσωπικότητα του. Από εγκεφαλικό επεισόδιο στερήθηκε τις διανοητικές του ικανότητες το 1894 και οδηγήθηκε στο θάνατο, στις 22 Μαρτίου του ίδιου έτους. Η Φωτεινή, γυναίκα του Γενναίου Κολοκοτρώνη, απεβίωσε στις 26 Σεπτεμβρίου 1890.

Γεώργος Κολοκοτρώνης (1866-1913), στρατιωτικός και γιος του Πάνου, του δεύτερου.

Παιδιά του Φαλέζ:

1. Κωνσταντίνος Κολοκοτρώνης, στρατιωτικός, βουλευτής και γιος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη (Φαλέζ).

2. Βλαδίμηρος Κολοκοτρώνης, υποστράτηγος και γιος του Θεοδώρου Το 1913 σκοτώθηκε στην Απάνου Τζουμαγιά στον Ελληνοβουλγαρικό πόλεμο ως Ταγματάρχης.

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αρχηγός της αστυνομίας Αθηνών και γιος του Κωνσταντίνου (Κολλίνου) Κολοκοτρώνη.

Παναγιώτης Ρόδιος (1789-1851). Γεννήθηκε στη Ρόδο το 1789. Ο πατέρας του, Γεώργιος, ήταν εμποροπλοίαρχος, και ιδιοκτήτης πλοίου. Διετέλεσε στενός

συνεργάτης του πρώτου Έλληνα Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια και Γραμματέας επί των Στρατιωτικών. Ο Ι. Καποδίστριας δολοφονείται τον Οκτώβριο του 1831 και το 1833 ο Όθων φθάνει στην Ελλάδα ως πρώτος βασιλιάς της. Με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3η Φεβρουαρίου 1830 αναγνωρίζεται διεθνώς το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος. Μετά την εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 ο Ρόδιος διορίζεται στρατιωτικός διοικητής Αργολίδος. Ο βασιλιάς Όθωνας προάγει τον Ρόδιο σε υποστράτηγο. Ο Ρόδιος συμμετέχει ως πληρεξούσιος του Ναυπλίου στην Εθνοσυνέλευση και μετέχει, ως μέλος της συντακτικής Επιτροπής του Συντάγματος. Το 1844 αναλαμβάνει καθήκοντα Γραμματέως επί των Στρατιωτικών, ενώ το 1848 διατελεί και πάλι, Υπουργός Στρατιωτικών. Παντρεύτηκε μία από τις κόρες του Γενναίου Κολοκοτρώνη, με την οποία απέκτησε ένα γιο και το 1851, πέθανε σε ηλικία 62 ετών.

Μανέτας Παναγιώτης. Γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1837, πανδρεύτηκε την κόρη του Γενναίου Κολοκοτρώνη. Δικηγόρος, ανήκε πολιτικά στο Κόμμα του Χαριλάου Τρικούπη και αργότερα του Γεωργίου Θεοτόκη. Χρημάτισε υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαιδεύσεως, στην κυβέρνηση Τρικούπη, την τριετία 1886 - 1889.

Μανέτας Θεόδωρος. Γιος του Παναγιώτη Μανέτα και εγγονός του Γενναίου Κολοκοτρώνη, γεννήθηκε το 1881στην Τρίπολη. Αντιστράτηγος, συμμετείχε στην κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου ως υπουργός Στρατιωτικών (1928-1929), στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Αλέξανδρου Οθωναίου ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Γεωργίας (1933), ενώ το διάστημα 1945-1946, συμμετείχε στις κυβερνήσεις των Θεμιστοκλή Σοφούλη και Νικολάου Πλαστήρα. Πέθανε το 1947.

Μανέτας Ιωάννης. Εγγονός του οπλαρχηγού της Επανάστασης και πρώην προέδρου της κυβέρνησης, Γενναίου Κολοκοτρώνη, γιος του Παναγιώτη Μανέτα, γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1878. Ο δικηγόρος Ιωάννης Μανέτας εξελέγη βουλευτής με το Κόμμα των Φιλελευθέρων και το 1925 ανέλαβε το υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαιδεύσεως στην κυβέρνηση του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου.

Μανέτας Κωνσταντίνος. Αντιστράτηγος, γεννήθηκε το 1879 στην Τρίπολη. Εγγονός του Γενναίου Κολοκοτρώνη, γιος του Παναγιώτη Μανέτα, συμμετείχε το 1933, στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Οθωναίου ως υπουργός Συγκοινωνιών. Στην κυβέρνηση Πλαστήρα, το 1950, ήταν υπουργός Εφοδιασμού και Διανομών.

Από το 1742 έως και το 1806, εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι, σκοτώθηκαν πολεμώντας τους εκάστοτε κατακτητές. Ενώ από το 1821 έως και το 1829, άλλοι δώδεκα Κολοκοτρωναίοι, σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια αυτού του Ιερού αγώνα. Η Πατρίδα και ολόκληρο το Έθνος του οφείλουν να τους μνημονεύουν και να τους τιμάνε, όπως αρμόζει σε κάθε Έλληνα που δίνει την ψυχή του και το σώμα του, για την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της.

"Η Γενιά των Κολοκοτρωναίων και τα τραγούδια τους"

Εκδόσεις "Kοκλάκι", E - mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Τηλέφωνο επικοινωνίας με το συγγραφέα Ηλία Τουτούνη: 26220- 21249, κιν. 6973887955.

[1] Γύρω στα μέσα Ιουνίου ήρθαν στα Τρίκορφα και οι γιοί του Θόδωρου Κολοκοτρώνη, ο μεν Πάνος εικοσαετής σχεδόν, ντυμένος και οπλισμένος καλά, ο δε Γιάννης, που ονομάστηκε από εμένα Γενναίος, δεκαεξαετής σχεδόν και αυτός, αλλά επειδή ως εκείνη την εποχή ήταν μούτσος στο καράβι του Σπετσιώτη Μπόταση ήταν ντυμένος με ναυτικό παντελόνι και Ζακυνθινή ναυτική ζακέτα, γεμάτα με κατράμι, ρούχα βρώμικα και άθλια και ήταν άοπλος. Έγραψα αμέσως στον γαμπρό μου Αντωνόπουλο στην Δημητσάνα και του έκαναν αμέσως φουστανέλες και τα υπόλοιπα ελληνικά ρούχα. Εκείνες τις μέρες είχαν φονευτεί μερικοί Τούρκοι και πήραμε κάποια όπλα, από τα οποία πήρα ένα ζευγάρι αργυρές πιστόλες, χρυσωμένες παλάσκες, ένα τουφέκι, ένα σπαθί και μ' αυτά έντυσα και όπλισα τον Γιάννη Κολοκοτρώνη. Και έπειτα από λίγες μέρες διόρισα τον μεν Πάνο, έπειτα από επίμονη απαίτηση του πατέρα του, να πάει στις κωμοπόλεις της επαρχίας μου με διαταγή μου, του έδωσα και είκοσι στρατιώτες για να επιτηρεί δήθεν τους φούρνους για να βγάζουν καλό ψωμί για τα στρατόπεδα των Τρικόρφων... Αυτός δεν είχε κλίση στα στρατιωτικά, ούτε ο πατέρας του ήθελε να βρίσκεται μέσα στους κινδύνους, αλλά να είναι μακριά από το κακό.

Ο δε Γενναίος, που ήταν αδύνατης κατασκευής ως νεαρός, έμενε με τον πατέρα του στο στρατόπεδο, ώστε μια μέρα γύρω στα τέλη Ιουνίου, που έγινε μια αψιμαχία κοντά στον Άγιο Βλάσιο ανάμεσα σε μας και τους Τούρκους, έτρεξε και αυτός και βρέθηκε σε εκείνη την αψιμαχία. Όταν αυτή τελείωσε τον είδα και ρώτησα τους στρατιώτες πότε πήγε εκεί και μου είπαν ότι τους ακολούθησε όταν αυτή άρχισε. Τότε τους είπα ότι ο Γιάννης είναι γενναίος. Έτσι οι στρατιώτες αστειευόμενοι και ονομάζοντας αυτόν σαρκαστικά «Γενναίο», του έμεινε αυτό το επίθετο και ήδη ονομάζεται Γενναίος Κολοκοτρώνης και κατέχει τις υψηλότερες θέσεις της βασιλείας και του κράτους, δηλαδή στρατηγός, υπασπιστής, γερουσιαστής, αυλάρχης, ανώτερος ταξιάρχης, φέροντας στο στήθος τα παράσημα όλων των αυτοκρατόρων και βασιλέων, πολυκτήμων με εθνικά κτήματα και με τριπλές και τετραπλές λαμπρές οικίες, που ποτέ η γενιά του και οι πρόγονοί του δεν απέκτησαν, ούτε μια ασήμαντη καλύβα και εμείς είμαστε άστεγοι, πένητες και ακτήμονες, περιφρονημένοι και παραγκωνισμένοι.

(Απομνημονεύματα Κανέλλου Δεληγιάννη)

[2] Η Φωτεινή Τζαβέλα- Κολοκοτρώνη γεννήθηκε στο Σούλι και ήταν κόρη του Φώτου Τζαβέλα. Το 1828 παντρεύτηκε τον Ιωάννη Κολοκοτρώνη, γιο του Θεόδωρου. Ύστερα από πρόσκληση του Όθωνα έγινε κυρία επί των τιμών της βασίλισσας Αμαλίας, θέση στην οποία παρέμεινε για αρκετό καιρό φορώντας πάντα την παραδοσιακή σουλιώτικη φορεσιά. Το 1862, έτος που ανέλαβε την πρωθυπουργία ο άνδρας της, έγινε η πρώτη κυρία της χώρας.

[3] Κατά παράδοση λέγεται ότι η σύντροφος καλόγρια του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη καταγόταν από την Νεμέα (Άγιο Γεώργιο). Ακόμη στην περιοχή λέγεται ότι η ωραία αυτή καλόγρια ήταν του γένους Νάκη.