Καλώς ορίσατε στην αρχαιότερη ιστοσελίδα της Ηλείας, στο Αντρώνι και στην Ορεινή Ηλεία.

Είναι οι κατάφυτες διαδρομές μέσα στις βελανιδιές και στα πλατάνια στο κέντρο της Κάπελης με τις απόκρημνες πλαγιές, τα σκιερά φαράγγια με τις πολλές σπηλιές, τους καταρράκτες, τους νερόμυλους και τις νεροτριβές, με τις δροσερές πηγές και τα καθαρά ποτάμια... Με τα πετρόχτιστα σπίτια, τα νόστιμα φαγητά και το καλό κρασί, τα αρχοντικά γλέντια και τους φιλόξενους κατοίκους.

Frontpage

Ξέλαση ή εξ- έλαση

Γράφει ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Η λέξη ξέλαση ή εξ - έλαση σημαίνει εξόρμηση και προέρχεται από το ρήμα εξ-ελαύνω που σημαίνει προχωρώ, εξορμώ, κινούμαι προς βοήθεια. Είναι η αλληλεγγύη η αμοιβαία στήριξη (ηθική και υλική) ανάμεσα στα μέλη μιας ομάδας ή κοινότητας που κατά κάποιο τρόπο δοκιμάζονται. Η προσφορά ήταν ανιδιοτελής και στα πλαίσια της τοπικής κοινωνίας όποιος πρόσφερε τη βοήθειά του δεν περίμενε καμιά ανταπόδοση.

Στα ορεινά χωριά μας η ξέλαση, δεν ήταν απλά ένα έθιμο αλλά σχέση ζωής. Μαζεύονταν και πήγαιναν να βοηθήσουν κάποιον ανήμπορο συγχωριανό τους, ειδικά όταν κάποιος πάθαινε κάποια αβαρία και δεν ήταν σε θέση να εργαστεί είτε από γεράματα, αρρώστια, απώλεια συζύγου κλπ. Η ξέλαση και για κοινές δουλειές γειτονιάς, όπου όλοι οι γείτονες ή φίλοι, λειτουργούσαν με γνώμονα την αλληλεγγύη που κατέληγε στην ψυχαγωγία της παρέας ή της γειτονιάς όπου εκεί κυριαρχούσαν τα γέλια και καλαμπούρια, τα αριστοφανικά αστεία, το κουτσομπολιό και όλα αυτά τα απρόβλεπτα για να τριφτεί το αραποσίτι, να ετοιμαστούν τα προικιά, να λαναριστούν τα μαλλιά και να απλωθεί το στημόνι γιά να τυλιχτεί στο αντί κ.α.

Ο γνωστός (τέως) επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος Νίκος Μπαντούνας

 Εμείς εδώ στην σελίδα (www.antroni.gr) χαιρόμαστε για τα άξια τέκνα του χωριού μας, προβάλλουμε τα έργα τους και ας «έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους…».

Κ. Παπαντωνόπουλος

Η πλατεία του Όκλι είναι μια μικρή Ελλάδα. Υπάρχει αρμονία στις σχέσεις καταστηματαρχών και εργαζομένων και ο κόσμος απολαμβάνει ελληνική φιλοξενία

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα: https://neoskosmos.com/el/2020/01/28/news/community/me-polles-evaisthisies-kai-pleonasma-anthropias-o-gnostos-teos-epicheirimatias-kai-filanthropos-nikos-mpantounas/?

Γνωρίζω τον κ. Νίκο Μπαντούνα εδώ και πολλά χρόνια. Φανατικός αναγνώστης της εφημερίδας μας, συχνά-πυκνά φωτογραφίες του από διάφορες εκδηλώσεις και με υψηλά πολιτικά ιστάμενα πρόσωπα, γίνονται πρωτοσέλιδα.

Η γενναιοδωρία του επίσης είναι ευρύτατα γνωστή μέσα κι έξω από τον παροικιακό χώρο. Χρόνια τώρα βοηθά οικονομικά ευαγή ιδρύματα της Πολιτείας της Βικτώριας, εθνικοτοπικούς Οργανισμούς, νοσοκομεία, παροικιακά σχολεία, αθλητικά σωματεία, έτσι για ν’ αναφέρουμε μερικά.

Στη συνάντησή μας, προσπαθώ να βάλω σε τάξη τον φάκελο που έχω μπροστά μου με τις αμέτρητες επιστολές που πιστοποιούν την ενεργό του δράση. Χάνομαι. Το παρατηρεί και με καθησυχάζει λέγοντας ότι δεν χρειάζεται. Χαρτιά είναι. Τότε;

Η πρωτόγονη τηλεφωνία στο Αντρώνι και ευρύτερα.

Η ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΣΥΝΔΕΣΙΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ

«Το ταμείον της τηλεφωνικής συγκοινωνίας επεράτωσεν ήδη την τηλεφωνική σύνδεσιν των κοινοτήτων Ανδρωνίου - Κακοταρίου, Κακοταρίου - Κερτίζης, Κερτίζης - Τσιπιάνων και ευρίσκεται ήδη εν τω τελειούσθαι η ορεινή γραμμή Λαμπείας».

Εφημερίδα Πατρίς Πύργου 20.10.1933

Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Την αρχή της λειτουργίας του σημερινού τηλεφώνου ανακάλυψε ο Σκωτσέζος φυσικός Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ το 1876

Το 1892 επί πρωθυπουργίας Χαριλάου Τρικούπη ψηφίζεται ο νόμος που καθιερώνει την «Τηλεφωνική συγκοινωνία» με ιδιαίτερη έμφαση στο τηλεφωνικό απόρρητο που κάθε άλλο παρά απόρρητο ήταν στα χωριά μας αλλά και γενικότερα στην χώρα ως σήμερα.

Το 1931 ιδρύεται η ΑΕΤΕ (Ανώνυμη Ελληνική Τηλεφωνική Εταιρεία) με Γερμανικά κεφάλαια.  

"Κουρμπάνι", ένα πανάρχαιο έθιμο.

Γράφει: ο Κώατας Παπαντωνόπουλος

Tο κουρμπάνι (ή κουρπάνι) είναι ένα πανάρχαιο έθιμο που προέρχεται από την αρχαία ελληνική παράδοση.

Τα πανηγύρια των μοναστηριών συνηθίζονταν να ξεκινούν από την παραμονή της εορτής του Αγίου, με τον καθιερωμένο εσπερινό και στην συνέχεια ακολουθούσε η  αγρυπνία.  Ανήμερα της εορτής, σύμφωνα με το έθιμο, γινόταν θυσίες ζώων από πιστούς, πλησίον στην εικόνα του Αγίου. Οι άνθρωποι που προσέφεραν ζώα, τα έταζαν στον εκάστοτε Άγιο ή Αγία από την στιγμή που γεννιόντουσαν. Αυτό συνέβαινε ύστερα από κάποιο σοβαρό γεγονός του πιστού, καλής ή κακής στιγμής ή ύστερα  από κάποιο όνειρο που τους επηρέασε. Έταζαν επίσης ακόμη και μεγαλωμένα ζώα, τα καλύτερα στο κοπάδι τους. Ανάλογα με τον Άγιο – Αγία που το έταζαν, του έδιναν και το όνομα όπως Αγιωργίτης, Αηδημητρίτης, της Παναγίτσης, Αηγιαννακίτης, Παρασκευηΐτης κ.λπ.

Πρωτοχρονιάτικα έθιμα του χωριού μας

Γραφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Η ανάγκη να γιορτάζεται η Πρωτοχρονιά, έρχεται από τους πρώτους ανθρώπινους πολιτισμούς. Είναι η γιορτή που τιμούν με ενθουσιασμό όλα τα έθνη και οι φυλές του κόσμου τούτου αλλά δεν ξεκινούσε πάντα την πρώτη Γενάρη.

Ιστορία

Παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στην αρχαία Βαβυλώνα, γύρω στο 2000 π.Χ. όταν οι Βαβυλώνιοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά στην Μεσοποταμία κατά την πρώτη Νέα Σελήνη, η οποία ως γνωστόν ξεκίναγε στις 21 Μαρτίου κατά την εαρινή ισημερία.

Οι Βαβυλώνιοι που ήταν γνώστες των ουράνιων σωμάτων, είχαν δημιουργήσει ένα σεληνιακό ημερολόγιο όπου είχαν συνδυάσει τον ερχομό του νέου χρόνου με τον ερχομό της άνοιξης και της αναγέννησης της φύσης.

Κεντρική Σελίδα

Ο Τόπος μας

Παράδοση

Πολυμέσα

Ιστορία

Αναδημοσιεύσεις

Free Joomla! templates by Engine Templates