Frontpage

 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ… 

Ύστερα από το πρώτο βιβλίο του αγαπητού φίλου Γιάννη Ντινόπουλου με τίτλο: «Από το ημερολόγιο ενός ρεσεψιονίστ», που κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια, μας έρχεται τώρα ένα νέο «διαμάντι» με τίτλο: «Τότε που ο κόσμος ήταν αλλιώς…», με ιστορίες που προέρχονται από την ζωή και την παράδοση αλλά και από την ζωή του συγγραφέα.

Μέσα από τις 49 ιστορίες που μας ταξιδεύει ο Γιάννης, περιγράφει αναλυτικά τους χαρακτήρες των ηρώων του, χρησιμοποιώντας αριστοτεχνικά τον λόγο που σε πολλές περιπτώσεις τον εμπλουτίζει με επιστημονικά, ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία. Παράλληλα τα κείμενά του άλλοτε γίνονται εύθυμα με χιούμορ, άλλοτε διδακτικά και άλλοτε συγκινητικά που κάποιες φορές τα  μάτια μου βούρκωσαν. Όμως εκεί που δίνει τα ρέστα του ο Γιάννης είναι στις απολαυστικές περιγραφές γύρω από το ωραίο φύλο.

Προσωπικά με συνεπήραν περισσότερο οι ιστορίες που αναφέρονταν στα μαθητικά χρόνια του Γιάννη, του στρατού και πέριξ των Ντιναίικων, τους γονείς, τους συγγενείς και τα γνωστά ιστορικά τοπωνύμια που εδώ φρόντισε να μην παραλείψει την αφεντιά μου και τον ευχαριστώ. 

Τότε που ο κόσμος ήταν αλλιώς, γνώρισα και εγώ τον Γιάννη, στα δύσκολα χρόνια όταν φοιτούσαμε στο Γυμνάσιο της Δίβρης και δεν σας κρύβω, ότι, περίμενα ιστορίες και αναφορές από την Δίβρη και τα πέριξ αλλά φαίνεται ότι θα ήταν θλιβερές και στενάχωρες ή ο Γιάννης, μας το επιφυλάσσει ως έκπληξη σε επόμενο βιβλίο.

Γράφει ο Κώστας Παπαντώνόπουλος

ΠΥΡΓΟΣ 7 Ιουνίου.

Εις την Δίβρην την ωραίαν κωμόπολιν της Ηλείας συνεστήθη Σύλλογος της Αδελφότητας του οποίου σκοπός είνε η αληλεγγύη και περίθαλψις των απόρων μελών.

Του Συλλόγου τούτου εγένοντο και αι αρχαιρεσίαι καθ’ ας εξελέγησαν Πρόεδρος ο κ. Β. Θ. Ηλιόπουλος, αντιπρόεδρος ο κ. Γ. Αθανασιάδης, ταμίας, ο κ. Γ. Μπόνης, γραμματεύς ο κ. Γ. Σαραντόπουλος και εισπράκτωρ ο κ. Μ. Φωτεινός. Σύμβουλοι δε οι κ. κ. Γ. Ανδρικόπουλος, Χ. Τσίχλης, Ζ. Ανδρουτσόπουλος, Γ. Κουτσογιάννης, Γ. Φωτεινός και Δ. Γιούλης.

Η εύανδρος Δίβρη έχει πολλά τέκνα,  

Νεολόγος Πατρών 9.06.1914

Το έτος 1914 (πριν 109 χρόνια), είχε συσταθεί στη Δίβρη "ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ" για την βοήθεια απόρων συμπολιτών !....

Αβράμη- Αβράμη η πούτσα σου ένα δράμι!

Άγιος και κώλος μαρτυρούν, μα ο άγιος αγιάζει κι ο κώλος ζοχαδιάζει.

Άδεια είχε το μουνί και μάζωνε αγγούρια.

Άδεια που ’χει το μουνί και παίζει τις αμάδες.

Αλάργα από πλώρη καραβιού και μουλαριού τον κώλο.

Αλάργα από στραβού ραβδί κι από κουτσού γαμήσι.

Αλάτισε τον κώλο σου και μετά ρώτα τι βρωμάει.

Άλλοι τρων τ’ αυγά με το πιπέρι, κι άλλοι κρατούν τ’ αρχίδια με το χέρι.

Άλλοι ψυχομαχάνε και άλλοι ψωλοβαράνε.

Άλλος γαμεί κι άλλος πλερώνει.

Άλλος κώλος φαίνεται κι άλλος μαγειρεύεται.

Άλλος το ’χει και το κατουρεί κι άλλος δεν το ‘χει και το λαχταρεί.

Άλλος ψυχομαχάει κι άλλος γκαυλομαχάει.

Αλλού τρώει κι' αλλού χέζει!

Αμ’ πότε σε ξεβράκωσα και δεν ήσουνα χεσμένος;

Άμα σε βάλει κάτω, όπως θε θα σε γαμήσει.

Άμα σε γαμήσει κανένας, να ’ναι και μάστορας.

Αν δε σε κλάσει ο μάστορης δε γίνεσαι τεχνίτης.

Αν δεις καράβι στο βουνό, μουνί το ‘χει τραβήξει.

Αν δεν βρέξεις κώλο, ψάρια δεν τρως.

Αν είχ’ αρχίδια η βάβω μας, την έλεγαν παππούλη.

Αν είχε η θεια μας αρχίδια, την ελέγαν μπάρμπα.

Αν ήταν το βιολί ψωλή, θα το παίζανε πολλοί.

Αν κατουρείς στην πόρτα μου, σου χέζω στη γωνιά σου.

Αν σε γαμήσει ο κατής, πού θα πας για να κριθείς;

Αν σου βαστάει ο κώλος...

Ανάθεμα τις τρίχες που φράζουν το μουνί!

Ανάθεμά το μουνί τόσα κακά που σέρνει.

Άπ’ όταν η γριά γαμήθηκε, εσφιχτομανταλώθη.

Απ’ τον κώλο μου βγήκες και κολύμπι θες να μου μάθεις;

Από ’να μουνί κι από ’να αρχίδι.

Γράφει ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Με αφορμή την παρακάτω δημοσίευση που έκανε στο fb πριν λίγες μέρες ο Θυβραίος (Θοδωρής Ηλιόπουλος) για τα τεκτενόμενα στην «πάλαι ποτέ Βασιλεύουσα» Δίβρη.

Περίμενα να γίνει μεγάλος ντόρος με το δημοσίευμα αλλά σχεδόν καμία αντίδραση εκτός από την αφεντιά μου που είπα ότι, «βάρεσε το μαχαίρι» στο μεδούλι» και ότι θα φρόντιζα να το αναδημοσιεύσω στο antroni.gr για να μείνει.

Βγήκε ένας θιγόμενος να μου παραπονεθεί για  την αναδημοσίευση και ότι το κείμενο του Θυβραίου ήταν υβριστικό αλλά τελικά τα πήρε όλα πίσω αφού διέγραψε ακόμη και τις δικές μου παρατηρήσεις.

Λέει πολλά ο Θυβραίος και κυρίως για το «δεύτε τελευταίον ασπασμόν» της Δίβρης.

Δεν επιθυμώ να ασχοληθώ σε αυτή την φάση για την κατάντια της Δίβρης αλλά θα μείνω όμως στο ότι κάποιοι λιβανίζουν μέχρι αηδίας τον επιχειρηματία που εκμεταλλεύεται τον φυσικό πλούτο της Δίβρης. «Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω…» πατριώτες με τα παρτάλια που διαφέντεψαν τον τόπο ως τώρα, οι γνωστοί  διεφθαρμένοι λαδιάρηδες.

Τι έκαναν για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε να παραμείνουν οι νέοι στον τόπο τους;

Δεν σώζονται τα χωριά μας με πλακόστρωτα βιτρίνας, γήπεδα και παιδικές χαρές που χρησιμοποιούνται μια φορά το χρόνο αλλά με έργα υποδομής όπως βιολογικά κτηνοτροφικά πάρκα  και τα χαμένα υδροηλεκτρικά που αν θα τα είχαν οι δήμοι θα έτρωγαν ψωμάκι αρκετές οικογένειες και δωρεάν ρεύμα οι δημότες. (Βλέπε Ανάβρα του Τσουκαλά).

Διαβάστε εδώ το κείμενο του παλιοκολέγα Θυβραίου που έχω να μιλήσω μαζί του πάνω από ένα χρόνο: