Πάρα το εν Πύργω ανταποκριτού μας ελάβομεν το ακόλουθον τηλεγράφημα.

Σήμερον ηγγέλθη εκ Λαμπείας ο ακόλουθος τραγικός φόνος γενόμενος εις το χωρίον Βερβινή του Δήμου τούτου.

Ο Χρήστος Μπαρτζάκλης μεταβάς εις την οικία του πρωτεξαδέρφου του Ζωή Μπαρτζάκλη τρώγοντος μετά της οικογένειας του, εκάλεσεν αυτόν έξω τούτης και πυροβολήσας δί´ όπλου γκρά κατά αυτού τον αφήνει νεκρόν.

Ο δράστης ετράπη εις φυγής απειλών και άλλα μέλη της οικογενείας να εξοντώση. Το θύμα επί πέντε ημέρας έμεινεν άταφον, η δε χήρα αυτού απελθούσα ενταύθα υπέβαλε μήνυση.

Ο κύριος Εισαγγελεύς τηλεγραφικώς διέταξε τας εκεί αρχάς, όπως δραστηρίως  επιληφθώσι της συλλήψεως του δράστου.

Εφημερίδα «Νεολόγος Πατρών»,  Πέμπτη 2/ 10/ 1908

Δυο εκπλήξεις μας περίμεναν φέτος που επισκεφτήκαμε το Λαογραφικό Μουσείου.

• Ο χώρος που φιλοξενούνται τα εκθέματα ήταν πεντακάθαρος, έργο του νεοεκλεγέντος προέδρου κ. Χρύσανθου Μπακάλη.
• Ένα φορτσέρι (ντουλάπι) που προσέφερε ο συμπατριώτης μας κ. Νίκος Β. Παπαντώνης που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοι του. Ο Νίκος διαμένει στο Λουτράκι, αγαπάει και επισκέπτεται τακτικά το χωριό μας.

Το έκθεμα παρέλαβε η κ. Χριστίνα Πανούτσου μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου.

Γράφει: Ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Εφημερίδα Νεολόγος Πατρών Τρίτη 15 Μαΐου 1907

Φόνος εξ αμελείας

Τηλεγραφεί ο εν Πύργω ανταποκριτής:

«Εις το χωρίον Αντρώνι της Λαμπείας ο οκταετής παις Παν. Μπαντούνας εφονευσε εξ αμελείας την συνομήλικον κόρη Ασήμω Νικολάου Κοτσάφτη».

Δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες για το παραπάνω δυσάρεστο περιστατικό. Σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας ο 8χρονος Παναγιώτης Μπαντούνας θα είχε γεννηθεί το 1899 ο οποίος δεν συμπίπτει με τα αρχεία μας. Βρίσκουμε το ίδιο όνομα, Παναγιώτη του Λεωνίδα λίγο πάρα πίσω με χρονολογία γέννησης το 1896.

Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Ένα από τα απαραίτητα βοηθητικά κτίσματα στην συστάδα του κάθε νοικοκυριού στην ύπαιθρο, ήταν και το φουρναριό με τον φούρνο. Ο φούρνος ήταν ένα ιδιαίτερο κτίσμα που δεν αποτελούσε αποθηκευτικό χώρο, αλλά ανήκε στα ακίνητα εργαλεία παρασκευής ψωμιού και φαγητού. Συνήθως κατασκευαζόταν μέσα σε κατώι, ή στην αποθήκη ή και στον αυλοίο χώρο του σπιτιού. Μια παροιμιώδης φράση αναφέρει την αναγκαιότητα του κάθε νοικοκυριού να έχει δικό του φούρνο: «Σπίτι δίχως φούρνο, γρέκι δίχως πράματα!»